...Ստամբուլ, Երկրորդ աշխարհամարտին տարիներն էին: Փողոցին մեջ փոխված էին խաղերն անգամ: Պատերազմ-պատերազմ կխաղային շատերը. մեկը կըլլար գերմանացի, ուրիշ մը ռուս, անգլիացի, ամերիկացի, ու կռիվը անպակաս էր միշտ:

Քաղաքականությունը բիզնես է: Նպատակը՝ իշխանություն և կապիտալ: ՈՒ այդ նպատակին հասնելու համար ընդունելի են բոլոր միջոցները:

Մամուլում գրում են, որ իշխանությունները 23 միլիոն դոլար են տրամադրել Անկախության օրը մեծ շուքով տոնելու համար։ Արևմուտքից գերաստղեր են հրավիրելու, այնտեղից, որտեղ արևն է մայր մտնում։

«Ուկրաինայում մարդկանց և օրգանների թրաֆիքինգից ստացված շահույթը գերազանցում է 200 միլիարդ դոլարը: Երբ խոսքը վերաբերում է այս անհավանական իրադարձություններին, և մենք ունենք տեղեկատվություն, ԱՄՆ-ի Պետդեպարտամենտն ունի տեղեկատվություն, ՄԱԿ-ն ունի տեղեկատվություն, մարդիկ իրենց գլուխները կոխում են ավազի մեջ: Կարծես թե նման բաները նրանց մոտ ջայլամի էֆեկտ են առաջացնում»,-ասել է ամերիկացի լրագրող Քլեյթոն Մորիսը «Ռիդաքթիդ» հաղորդմանը (ՀԸ-ն չիմացա, բայց առկա է տելեգրամյան ալիքի հղումը)։

…Փակում եմ աչքերս, և իմ դեմ նորից Ոսկեգետակն է, Երմոնյա տատս գետափին ծնկած բուրդ է լվանում: Ես ու քույրս ոտաբոբիկ վազում ենք գետակն ի վար ու հավաքում ջրի փախցրած բուրդը:

Անցած դարի 90-ականների սկիզբին կայացավ մեր հավաքականության բարոյական մեծ հաղթանակը։

Առայժմ ձեռնպահ եմ մնում «ՀԱՅԱՍՏԱՆ» համահայկական հիմնադրամին մեղադրանքներ ներկայացնելուց, մինչ այն պահը, երբ ստորև բերված գրության մեջ նշված հարցադրումներին հիմնադրամի գործադիր տնօրենը կտա մանրամասն ու սպառիչ պատասխաններ։ Ի դեպ, պատասխանը նույնպես հանրայնացման ենթակա է․․․

…Երբ ուշ երեկոյան ավարտվեց Հայաստանի պրոլետգրողների «Նոյեմբեր» միության Երևանի կազմակերպության ընդհանուր դռնփակ ժողովը և մենք նորից մնացինք երեքով, Չարենցն ասաց նշանակալից տոնով. -Գնանք…Հարկավոր է նշանավորել Արմենի Երևան փոխադրվելը…

Զարգացնելով Չերչիլի այն հանրահայտ միտքը, որ (http://www.irates.am/hy/1691131010) խամաճիկ և գաղութատիրական կառավարություն ստեղծելու համար պետք է անգրագետ մեծամասնություն և դավաճան փոքրամասնություն և դա պրոեկտելով Հայաստանյան իրականության մեջ, ուղղակի մի վատ, բացասական նրբերանգ է նկատվում։

Սիրտս քրքրվում է արցախցի հասարակ մարդու համար, ում երեխան սովից ուշագնաց է լինում, ով դեղի ու բուժման ճար չունի, ով կրկնակի գերության մեջ է, ու առաջին հերթին՝ տմարդի հայերի ձեռքին: